Takk Susie

                              

                                Sorg                                    

Vinkona mín var að deyja.

Hún kemur ekki aftur.

Ég mun ekki sjá hana brosa aftur.

Ekki heyra rödd hennar né hlátur.

Ekki sjá hana.

 

 

Hún dó á mánudagskvöldi.

Ég sá hana á mánudegi.

Hún var sofandi.

Ég fékk að kveðja hana.

Takk. 

 

Takk, Takk, Takk Susie fyrir allt sem þú gafst mér.

Gleðina og vonina sem þú færðir mér og öllum í kringum þig.

Þú hjálpaðir mörgum. ´

Ég veit að þú ert ekki farin langt.

Og þú munt halda áfram að hjálpa þeim sem þurfa á því að halda.

Þú munt verða með okkur í andanum og lifa að eilífu. 

 

Dauði þinn er áminning fyrir okkur sem lifa í bata.

Ég verð að viðhalda bata mínum.

Annars mun alkahólismi ná tökum á huga mínum

og draga mig í geðveiki eða dauða.

Það er sannleikur.

 

Ég mun halda minningu þinni á lofti

með kærleika og sannleika.

Sannleika sem oftast er sár.

Sannleika sem bjargaði mér.

Sannleika.

 

Takk Susie fyrir allt.

 

Ps: Ég bið að heilsa Hirti og öllum hinum.

Pss: Og Guði.

Sjáumst seinna

þinn vinur Arnar

Athugasemdir

[Laufey Ólafsdóttir, 27.6.2007 kl. 16:45]

Mjög falleg færsla Arnar. Ég var einmitt að lesa um vinkonu þína í morgun og ég samhryggist fjölskyldu hennar og öllum hennar vinum svo innilega. Hef sjálf þurft að horfa á eftir vinum á svipaðan hátt, fólki sem alls ekki hefði átt að fara svo fljótt. Ég vona heitt og innilega að þessi ótímabæru og átakanlegu dauðsföll verði öðrum forvörn. Þetta er svo hræðilegt að ég á ekki til orð.

Bestu kveðjur til þín og takk fyrir athugasemdina þína sem var mjög góð.