Meðvirkni hjá velferðaráði

 

Það er ekki rétt að hjálpa heimilislausum með því að borga undir þá húsnæði þar sem þeir geta verið í neyslu.

Reglurnar eru fáranlegar.

  "Jórunn segir að þótt engin krafa verði gerð til þess að tilvonandi íbúar heimilisins láti af neyslu hafi reynslan hins vegar sýnt að lífsmunstur breytist mjög mikið við að fá stuðning og hjálp. "Ótrúlegur árangur hefur náðst og auðvitað vonum við að það geti orðið þarna líka. Ég held að þetta sé leiðin til þess að gera bæinn okkar fallegri og skemmtilegri, það er mín sannfæring og þeirra sem best þekkja til á þessu sviði. Ég held að samfélagið þurfi á því að halda að við látum reyna á þetta."

Ég spyr er einhver lausn að færa vandamálin í húsnæði? Og hver er þessi ótrúlegi árangur? Er það að rónunum fækkar á austurvelli. Úr augsýni við alþingishúsið. Er það þessi ótrúlegi árangur. Eða er það að þeir séu með húsnæði.

Ég hef starfað með fíklum og alkahólistum í 4 ár. Og ég hef aldrei sé manneskju ná bata við það að fá húsnæði. Ég hef aldrei sé neinn ná árangri nema fyrsta skrefið sé að vera ekki í neyslu.

 Og svo segir Jórunn:

." Unnið hafi verið faglega að því að finna hentugt húsnæði og hvað staðsetninguna varði sé ekki hægt að fara með svona heimili út fyrir miðsvæðið vegna þess að reynslan sýni að þá færu einstaklingarnir ekki heim.

Ha !!!  bíddu hvað þýðir það.  Ég á rosalega erfitt með að skilja þetta. Ég vona að ég hafi rangt fyrir mér en eins og ég skil þetta þá er staðsetning húsins valin miðsvæðis af fagfólki svo heimilislausir þurfi ekki að taka strætó frá miðbænum og heim til sín. Þeir eru sem sagt óhæfir til að fara heim til sín ef heimilið er langt frá miðbænum. En hæfir til að búa við hliðina á leikskóla.

Ég gæti skrifað um þetta endalaust. En ég ætla að skreppa niðrá austurvöll í góða veðrið. Ég vona að ég rekist á rónana vini mína svo ég geti spurt þá hvað þeim finnist. Og til að fyrirbyggja allan misskilning þá hef ég ekkert á móti því að verið sé að hjálpa heimilslausum. Þetta er bara ekki rétta leiðin og hjálpar nákvæmlega ekki neitt.   

Þetta er meðvirkni á hæsta stigi. Meðvirkni Drepur!  Og sannleikurinn er sár. Og svo rétt í lokin þá langar mig að svara Önnu Sigríði en hún spyr í blogginu sínu um fréttina. 

"Hvað myndir þú gera ef þú eða ættingi værir í þessum sömu sporum?"

Ég hef verið í sömu sporum og það sem bjargaði mér var fólk sem sagði mér sannleikan. Fólk sem talaði við mig og bar meiri virðingu fyrir lífi mínu en tilfinningum. Fólk sem sá að vandamálið var ekki húsnæðisskortur heldur áfengis og fíkniefnaneysla. Fólk sem sýndi mér mesta kærleika sem til er : SANNLEIKANN

Þurfum að gefa þessu tækifæri

Kannski var honum illt í augunum

Stundum verður manni bara illt í augunum af öllum viðbjóðnum í veröldinni..

En fólk er náttúrulega snillingar í að lesa hugsanir. Þannig að auðvitað vita allir hvað hann er að hugsa. Þegar augun fara á flakk.

 

Einu sinni var ég snillingur í að lesa hugsanir. Svo mikill snillingur að ég þurfti varla að tala við fólk. Ég þorði því heldur ekki stundum. Vegna þess hvað fólk var að hugsa um mig eða ekki hugsa um mig. Eða eða mun hún segja nei eða kannskistsunaælkæ lkjskjlkfja bla bla bla bla bla ....      

Svo snerist allt í hringi í hausnum og ég hætti að nenna að lesa hugsanir hjá öðrum. Ég á nóg með mínar eigin hugsanir.

í dag treysti ég fólki fyrir sínum eigins hausum.......

Og ég reyni að halda mínum temmilega hressum á kantinum.

í dag treysti ég....

 

Heimasíða  

 

Bless bless á kantinum

kv ADDI

Simon ranghvolfdi ekki augunum